تا اوج

وظیفه منتظر، تلاش برای قرب به امام خویش
امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) در باره تلاش منتظران برای قرب به محبت خودشان (اهل بیت ــ علیهم السلام ــ ) می فرمایند: «فَلْیَعْمَلْ كُلُّ امْرِء مِنْكُمْ بِما یُقَرَّبُ بِهِ مِنْ مَحَبَّتِنا، وَلْیَتَجَنَّبْ ما یُدْنیهِ مِنْ كَراهِیَّتِنا وَ سَخَطِنا؛[1]هر یك از شما باید به آنچه كه او را به دوستى ما نزدیك مى‌سازد، عمل كند و از آنچه كه خوشایند ما نبوده و خشم ما در آن است، دورى گزیند»
بی شک قرب به امامان معصوم، از جمله حجت غائب خدا (صلواة الله علیهم اجمعین) در سایه توجه کافی به احکام اسلام پدید می آید. ما در اینجا به دو حدیث از امام زمان (علیه السلام) در مورد توجه به احکام اسلام اشاره می نماییم.

1ــ توجه به نماز
حجت غائب از نظر، در این باره می فرمایند: «ما أُرْغِمَ أَنْفُ الشَّیْطانِ بِشَىْء مِثْلِ الصَّلوةِ، فَصَلِّها وَ أَرْغِمْ أَنْفَ الشَّیْطانِ؛[2]هیچ چیز مثل نماز، بینى شیطان را به خاك نمى‌مالد، پس نماز بخوان و بینى شیطان را به خاك بمال»
بنابراین خوش بینی به توجیهاتی مثل: دل آدم پاک باشد و غیره، راه بجایی نمی برد، البته در پاک بودن دل که شکی نیست ولی بحث این است کدام دل پاک، محبت خدا را دارد ولی میل به گفتگو و راز و نیاز با او ندارد و خدای نخواسته نماز و راز و نیاز با خدا را به حاشیه می برد؟ «وَ إِذا نادَیْتُمْ إِلَى الصَّلاةِ اتَّخَذُوها هُزُواً وَ لَعِباً ذلِكَ بِأَنَّهُمْ قَوْمٌ لا یَعْقِلُون‏؛[مائده/58]و چون براى نماز ندا در مى‏دهید، آن را به مسخره و بازى مى‏ گیرند این كار زشتشان به سبب این است كه آنان گروهى هستند كه (در حقایق و معارف‏) اندیشه نمى‏ كنند».