تا اوج

از خانومش پرسیدم:
وقتی شوهر جانبازت تعادلش رو از دست میده، کتک هم میزنه ؟

با لبخند گفتش:
چه جورم!

گفتم:
دردتون نمیاد، ناراحت نمیشید ؟

باز هم خندید و گفت:
هر چه از دوست رسد، نیکوست!

بهش گفتم:
خب چرا اون لحظه از اتاق خارج نمیشید ؟ اون که شما رو نمیشناسه ؟

گفت:
اون توی این موقعیت نمیدونه که من همسرشم،
ولی من که میدونم اون شوهرمه! نمیتونم تنهاش بذارم!

گفتم:
بعد از اینکه حالش خوب شد یادش میاد چیکار کرده ؟

گفتش:
به دست و پامون میفته و گریه میکنه و میگه: 【منو ببخشید! دست خودم نیست! 】
…

چون مرگ رسد بر کفن بنویسید
من خاک کف پای عزادار حسینم